زیمل می دانست که چون نظریه یا روش جامعه شناختی نظام مندی به جای نگذاشته است، میراث فکری او مانند سکه هایی میان جامعه شناسان بعدی توزیع می شود، که از آن ها به شیوه هایی بسیار متفاوت و برای مقاصد گوناگون استفاده خواهند کرد.
از میان محققانی که بیش از همه از اندیشه زیمل تاثیر پذیرفتند، رابرت پارک یکی از برجسته ترین شخصیت ها طی مرحله شکل گیری توسعه جامعه شناسی آمریکاست. این که او چگونه به شخصیت محوری در شکل گیری آنچه به مکتب جامعه شناسی شیکاگ معروف گردید تبدیل شد، فرایندی طولانی و غیرمستقیم بود اما در مورد نقش مهم و برجسته پارک در آن روند جای هیچگونه تردید نیست.
پارک در 1864 در سال تولد مارکس وبر، زاده شد و سال های شکل دهنده زندگی خود را در محیط تقریبا روستایی ردوینگ در مینسوتا گذراند. یگانه حادثه مهم دوره جوانی اش که پارک در سالهای بعدی زندگی اش از به یاد آوردن آن لذت می برد، برخوردش با جسی جیمز بود، راهزنی که نشانی دکان آهنگر مجلی را از او گرفته بود.
پارک مینسوتا را ترک گفت تا تحصیلات دانشگاهی اش را در دانشگاه شیکاگو ادامه دهد و در آنجا بود که در کلاس های درس فیلسوف سرشناس، جان دیویی، شرکت کرد.
او پس از تحصیل برای تعدادی از روزنامه های شهر کار کرد. این مرحله زندگی او هنگامی به پایان رسید که به دانشکده بازگشت و وارد دانشگاه هاروارد شد تا تحصیلاتش را در رشته فلسفه ادامه دهد. استادان راهنمای او در آنجا دانشمندان برجسته ای مانند ویلیام جیمز، جرج سانتایانا و جوسایارویس بودند.
او مانند بسیاری از هم میهنانش در این دوره برای تحصیل به آلمان سفر کرد. در 1899 در دانشگاه برلین بود که با حضور در جلسه های درس زیمل نخستین بار با جامعه شناسی برخورد کرد. در واقع این درس ها مجموع آموزش رسمی پارک را در جامعه شناسی تشکیل می دادند. جای شگفتی نیست که زیمل، همانگونه که مورخ اندیشمند، فرد متیوز نوشته : به تنهایی مهم ترین تاثیر را در نظریه های اساسی جامعه شناختی پارک داشته.
پارک در این عقیده با زیمل اشتراک داشت که مدرنیته آشکارترین چهره خود را در شهر نمایان می سازد. پارک زمانی در مورد این موضوع اظهار کرد که جهان ممکن است میان دو طبقه تقسیم شود: کسانی که به شهر رسیده اند و کسانی که هنوز نرسیده اند.
پارک با واژه هایی که گویی از قلم زیمل چاری شده نوشته است: در شهر همه بلند پروتزی های پنهانی و همه آرزوهای ابراز شده فرصتی برای تجلی پیدا می کنند. شهر طبیعت انسان را در تمام جلوه های آن شکوفا می سازد، گسترش می دهد و تبلیغ می کند.
جامعه شناسی مدرنیته پارک بر خرده گروه های فوق العاده ناهمگون شهرنشین متمرکز بود. آنچه پارک را از استادش جدا می کرد علاقه شدید او به گروه های نژادی و قومی بود که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به شهرها مهاجرت می کردند. این بازتابی از ریشه های آمریکایی او بود زیرا اهمیت تفاوت های نژادی و قومی در شهرهای آمریکا بسیار آشکارتر از شهرهای آلمان زیمل بود.
با وجود این پارک پیش از آن که به بسط دیدگاه جامعه شناختی خود بپردازد، دوباره مدت زیادی از دانشگاه دور شد. پس از بازگشت از اروپا به هاروارد، رساله خود را بر پایه طرحی که در آلمان ریخته بود به پایان رساند. انتظار می رفت با در دست داشتن مدرک دکتری که تازه کسب کرده بود در جستجوی شغل دانشگاهی برآید اما به جای آن به همان حرفه روزنامه نگاری روی آورد و این بار مستقل و علاقه مند به اصلاحات اجتماعی.
در این زمان پارک در فعالیت های انجمن اصلاح کنگو درگیر شد، سازمانی که هدفش آموزش مردم درباره استثمار بی رحمانه مردم کنگو به دست بلژیک بود، آن زمان شاه لئوپولد زمام امور آن را به دست داشت. او دبیر این انجمن بود و سلسله مقالات افشاگرانه ای با عناوین برانگیزنده ای مانند پول خون کنگو و داستان دهشتناک کنگو نوشت که در نشریات پرخواننده ای مانند مجله مانسی، مجله اوری بادی و ورلد تودی انتشار یافت.
آنچه به ویژه در این مقالات روشنگر بود تایید گفته ویلیام جیمز، استاد پیشین او بود که پیشرفت چیز وحشتناکی است.
استانفورد لیمن به انتقاد پارک با عنوان دورنمای گوتیک اشاره می کند و مرادش این است که نقد وحشت هایی واقعی که در ساخت اجتماعی مدرنیته به وجود می آید و رایج است به خوانندگانش آگاهی می دهد.
از طریق شرکت در این انجمن بود که پارک با بوکر واشنگیتن، برجسته ترین رهبر سیاه پوست دوره خویش آشنا شد. واشنگتن از پارک دعوت کرد نماینده مطبوعاتی او در موسسه آموزشی وی در آلاباما یعنی موسسه تاسکگی شود. پارک پذیرفت و بدین سان دورهکار هفت ساله ای را در نواحی جنوبی آغاز کرد. در آنجا پارک مسئول روابط عمومی و نویسنده پشت پرده موسسه واشنگتن بود.
طی این دوره طولانی، این شمالی سفید پوست درباره مسائل نژادی جنوب آمریکا و فرهنگ آمریکاییان آفریقایی تبار، که مبنای روستایی داشت، چیزهای بسیاری آموخت.
زندگی دانشگاهی او سرانجام پس از این دوره طولانی نواموزی آغاز گردید. او در 49 سالگی توسط تامس، سرپرست وقت گروه جامعه شناسی دانشگاه شیکاگو، در آن دانشگاه استخدام گردید. عزیمت اجباری تامس از دانشگاه در چند سال بعد به دلیل بازداشت او به اتهامی اخلاقی، در حال ترک هتلی با زنی که همسرش نبود، دیده شده بود، راه را برای ارتقای پارک به ریاست گروه هموار کرد.
او تا 25 سال بعد شاید برجسته ترین اندیشمند در زمینه شکل گری جامعه شناسی آمریکایی بود. در واقع مکتب شیکاگو مرکز دنیای جامعه شناسی شده بود و شهر شیکاگو آزمایشگاهی برای استادان و دانشجویان.
بیشتر بخوانیم:
روابط نژادی در جهان مدرن از نگاه پارک
نظریه سنت شکنانه اجتماعی تورستاین وبلن
