هر ایالت ایالات متحده با مجموع اجزای آن، نقشی اساسی در اقتصاد کلی این کشور ایفا می‌کند. برای مثال، بازده اقتصادی ایالت تگزاس می‌تواند قابل مقایسه با کشور کره جنوبی باشد و حتی یک منطقه جغرافیایی کوچک مانند واشنگتن دی سی در سال بیش از ۱۲۹ میلیارد دلار بازده داشته باشد.
اینفوگرافیکی که در ادامه آمده است از داده‌های سالانه سازمان تحلیل اقتصادی ایالات متحده (BEA) در سال ۲۰۲۲ استفاده می‌کند تا تولید ناخالص داخلی واقعی (GDP) هر ایالت یا ناحیه را بر اساس ارزش خرید دلار نشان داده و در عین حال درآمد سرانه خصوصی را نیز مشخص کند.
نگاهی دقیق تر به ایالات
کالیفرنیا با ۲.۹ تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی حقیقی، بزرگترین اقتصاد ایالتی در ایالات متحده است و در مقایسه ارزش اسمی آن (۳.۶ تریلیون دلار) با تولید ناخالص داخلی ملی در سراسر جهان، تولید ناخالص داخلی ایالت طلایی آمریکا یعنی کالیفرنیا، در رتبه پنجم کلی، درست زیر آلمان و ژاپن قرار می‌گیرد.
در ادامه نگاهی به تولید ناخاصی داخلی حقیقی ایالت‌های آمریکا می‌اندازیم.
کالیفرنیا، نیویورک و تگزاس در مجموع تقریبا یک سوم اقتصاد این کشور را تشکیل می‌دهند که مجموعا برابر ۶.۳ تریلیون دلار تولید ناخالص داخلی واقعی در سال ۲۰۲۲ است. تنها ایالت دیگری که به مرز تریلیون دلار رسیده است، فلوریدا با ۱.۱ تریلیون دلار است.
اقتصاد تگزاس عمدتا توسط صنایعی مانند ساخت و ساز پیشرفته، بیوتکنولوژی، علوم زیستی، هوافضا و دفاع هدایت می‌شود. این ایالت همچنین محل اسکان تعدادی از شرکت‌های بزرگ مانند تسلا و تگزاس اینسترومنتز است که آن را به مرکزی برای مشاغل، نوآوری و فرصت‌ها تبدیل کرده است.
ایالت نیویورک پیشرو در صنعت بیمه، تجارت کشاورزی، انرژی پاک و امنیت سایبری و بسیاری موارد دیگر است. بزرگنمایی در منطقه شهر نیویورک منابع عظیمی از بازده اقتصادی در بخش‌های گردشگری، رسانه و خدمات مالی را نشان می‌دهد.
نابرابری های منطقه ای
در حالی که ایالت های یادشده، موفق‌ترین‌ها هستند، متوسط تولید ناخالص داخلی هر ایالت در سال ۲۰۲۲ بسیار کمتر و برابر با ۲۱۷ میلیارد دلار بوده است.
بر اساس تقسیم بندی BEA که شامل هشت منطقه است، همه ایالت های منطقه دریاچه های بزرگ (Great Lakes) تولید ناخالص داخلی بالاتری از میانگین داشتند که نشان‌دهنده قدرت صنعتی ایالت هایی مانند ایلینویز و اوهایو است. بیشتر ایالت های منطقه Mideast از جمله نیویورک، پنسیلوانیا و مریلند نیز تولید ناخالص داخلی بالاتری از میانگین کشور دارند.
در مقایسه، بسیاری از ایالت‌ها در ناحیه دشت‌ها، از جمله آیووا و کانزاس، تولید ناخالص داخلی پایین‌تری داشتند. ایالت های دیگر با تولید ناخالص داخلی پایین تر (و به طور کلی جمعیت پایین تر) در سراسر این کشور پراکنده شده‌اند، از جمله ورمونت در نیوانگلند که پایین ترین جایگاه را دارد.
درآمد خصوصی سرانه
علاوه بر تولید ناخالص داخلی حقیقی، نمودار ورونو از نظر درآمد سرانه خصوصی در هر ایالت نیز مشخص شده است. در ادامه نگاهی دقیق تر به این ارقام می‌اندازیم.
موتورهای اقتصادی و رشد آینده
بسیاری از بزرگترین اقتصادهای ایالتی توسط جمعیت شهری قوی تغذیه می‌شوند. این کلان شهرها موتورهای اقتصادی کشور هستند که باعث نوآوری و جذب استعدادهای جدید می‌شوند.
منطقه شهری نیویورک-نیوارک-جرسی سیتی نمونه خوبی از این موضوع است که به تنهایی بیش از ۲ تریلیون دلار بازده اقتصادی دارد. لس آنجلس ۱.۱ تریلیون دلار بازده داشته داشت.
در حالی که این ها قطب های مشخص و مورد انتظاری هستند، برخی از شهرها و ایالت های جدید شروع به جذب تجارت‌های جدید کرده‌اند و رشد اقتصادی قابل توجهی را پیش بینی می‌کنند. به عنوان مثال، کارولینای شمالی به لطف تعدادی از عوامل مانند سهولت دسترسی به سرمایه و فرهنگ قوی فناوری و نوآوری، به عنوان بهترین ایالت ایالات متحده برای تجارت رتبه بندی شده است.
با گذشت زمان، مراکز قدرت اقتصادی ممکن است به آرامی در ایالات متحده تغییر کند، اما در حال حاضر بیشترین مشارکت کنندگان در تولید ناخالص داخلی این کشور بسیار جلوتر از بقیه هستند.
