پری صابری، کارگردان و نویسنده برجسته تئاتر ایران، در ۱ فروردین ۱۳۱۱ در کرمان به دنیا آمد و با ۹۲ سال زندگی پربار، تأثیری عمیق بر صحنه‌های تئاتر ایران و جهان گذاشت. او با آثاری که از ادبیات و عرفان ایرانی الهام می‌گرفت، توانست نسل‌های مختلفی را با هنر نمایشی خود مسحور کند.
تا انتهای این مطلب همراه ما باشید تا بیشتر با زندگی و آثار این هنرمند نام‌آور آشنا شوید.
پری صابری کیست؟
پری صابری (زادهٔ ۱ فروردین ۱۳۱۱ در کرمان - درگذشتهٔ ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ در تهران) یکی از برجسته‌ترین کارگردانان تئاتر، نمایش‌نامه‌نویسان و نویسندگان رمان ایران بود. او با آثار خلاقانه و تاثیرگذار خود، نامی ماندگار در تاریخ هنر ایران از خود به جا گذاشت.
صابری پس از پایان تحصیلات متوسطه، برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ سینما و تئاتر به پاریس رفت. در دوران دانشجویی، فیلم کوتاهی بر اساس یکی از رباعیات خیام ساخت که در سال ۱۹۵۴ به عنوان بهترین فیلم دانشجویی فرانسه شناخته شد.
صابری در بازگشت به ایران، گروه تئاتر پازارگاد را تأسیس کرد و از بنیان‌گذاران تالار مولوی بود. او همچنین در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ مدیریت فعالیت‌های فوق برنامه دانشگاه تهران را برعهده داشت.
نمایشنامهٔ «کرگدن» از اوژن یونسکو یکی از آثار برجسته‌ای است که او به فارسی ترجمه و در دانشگاه تهران بر صحنه برد.
پس از انقلاب ۱۳۵۷، صابری مدتی در خارج از ایران زندگی کرد و در این دوران نمایشنامهٔ موفق «من از کجا، عشق از کجا» را دربارهٔ زندگی فروغ فرخزاد نوشت و در لس‌آنجلس و جشنواره هنری بازی‌های المپیک اجرا کرد.
با بازگشت به ایران، او با نمایش‌های مشهوری همچون «من به باغ عرفان» و «هفت شهر عشق» درخشید. «شمس پرنده» یکی از بهترین آثارش بود که در تالار یونسکوی پاریس نیز به نمایش درآمد.
وی در طول فعالیت‌های هنری خود، نشان هنر و ادب فرانسه را در سال ۲۰۰۴ دریافت کرد.
فرزندان پری صابری
پری صابری دو فرزند به نام‌های مریم شیرین‌لو و تیمور شیرین‌لو داشت و تا آخرین لحظات زندگی خود به هنر و تئاتر عشق می‌ورزید.
سن پری صابری
پری صابری، کارگردان برجسته تئاتر ایران، در ۱ فروردین ۱۳۱۱ در شهر کرمان به دنیا آمد و با ۹۲ سال زندگی پربار در عرصه هنر، از خود میراثی بی‌نظیر بر جای گذاشت. این هنرمند نامدار، که آثار ماندگاری در حوزه تئاتر و هنرهای نمایشی خلق کرد، در ۲۰ شهریور ۱۴۰۳ در تهران درگذشت.
دلیل فوت پری صابری
پری صابری کارگردان سرشناس تئاتر ایران، پس از مدت‌ها مبارزه با بیماری، سرانجام بعدازظهر روز سه‌شنبه بیستم شهریور ماه ۱۴۰۳ دیده از جهان فروبست. این هنرمند بزرگ که آثار ارزشمندی در عرصه هنر و تئاتر خلق کرده بود، با شجاعت و استقامت در برابر بیماری‌اش ایستاد، اما متأسفانه در نهایت از میان ما رفت. مریم شیرین‌لو، دختر این کارگردان پیشکسوت، خبر درگذشت او را تائید کرده و این فقدان بزرگ را به جامعه هنری اعلام کرد. یاد او همواره در دل دوستداران هنر زنده خواهد ماند.
آشنایی با آثار پری صابری در تئاثر
عاشقان تئاتر، آماده باشید تا با پری صابری، یکی از کارگردان‌های تئاتر ایران، به سفری در دل تاریخ و ادبیات ایران قدم بگذارید. آثار این هنرمند، ترکیبی است از شعر، عرفان و هنر نمایشی، که هر کدام از آن‌ها یک جهان تازه برای شما خلق می‌کند. بیایید باهم تعدادی از آثار او را بشناسیم.
«من از کجا، عشق از کجا» روایتی بی‌نظیر از زندگی فروغ فرخزاد که شما را با عمق احساسات و نگاه شاعرانه‌اش همراه می‌کند.«من به باغ عرفان» قصه‌ای شاعرانه از زندگی سهراب سپهری که اولین بار در تالار وحدت در سال ۱۳۶۷ به نمایش درآمد و با فضای عرفانی خود، مخاطبان را به دنیای نقاشی‌ها و اشعار سهراب می‌برد. «هفت شهر عشق» اثری با الهام از عطار نیشابوری که در ایوان عطار کاخ سعدآباد در تابستان ۱۳۷۴ به نمایش درآمد و با روایت جادویی خود، تماشاگران را به دنیای عرفان و عشق می‌کشاند. «بیژن و منیژه» داستانی عاشقانه از شاهنامه که در تابستان ۱۳۷۶ در ایوان عطار کاخ سعدآباد به صحنه رفت و با روایت عاشقانه و اساطیری خود قلب‌ها را تسخیر کرد.
و دیگر آثار برجسته‌ی پری صابری:
• رستم و سهراب، تالار وحدت، تابستان ۱۳۷۸
• شمس پرنده، تالار وحدت، تابستان ۱۳۷۹ و پاییز ۱۳۸۶
• شمس پرنده، کاخ سعدآباد، تابستان ۱۳۹۵
• در اندرون من خسته
• 2 قصه برای فیلم «لیلا در نصف جهان»
• مرغ سحر
• آنتیگونه، کلوسئو رم، ۲۰۰۰ و تالار وحدت، زمستان ۱۳۷۹
• رند خلوت‌نشین، تالار وحدت، زمستان ۱۳۸۰
• یوسف و زلیخا، تالار وحدت، زمستان ۱۳۸۱
• سوگ سیاوش، تئاترشهر، زمستان ۱۳۸۳
• لیلی و مجنون، تالار وحدت، تابستان ۱۳۸۵
• هفت خان رستم، تالار وحدت، تابستان ۱۳۸۸
• رستم و اسفندیار، تئاترشهر، پاییز ۱۳۸۹
• نمایش باغ دلگشا، تالار وحدت، تابستان ۱۳۹۳
جایزه ها و افتخارات پری صابری
پری صابری نه تنها با آثار فاخر و هنری خود در عرصه تئاتر درخشیده است، بلکه با دریافت جوایز و افتخارات معتبر بین‌المللی نیز مورد تقدیر قرار گرفته. او با ترکیبی از اصالت ایرانی و رویکردی جهانی به هنر، توانسته است جایگاه ویژه‌ای در صحنه‌های ملی و بین‌المللی پیدا کند. برخی از افتخارات این هنرمند عبارتند از:
• نشان ابن سینا از یونسکو در سال ۲۰۰۴ (۱۳۸۳)، افتخاری که بر نقش ارزشمند او در معرفی فرهنگ و هنر ایرانی به جهان تأکید دارد.
• نشان هنر و ادب فرانسه در سال ۲۰۰۴ (۱۳۸۳)، یکی از معتبرترین جوایز فرهنگی جهان که به افراد برجسته در عرصه هنر و ادبیات اهدا می‌شود.
• لوح سپاس هفدهمین جشنواره بین‌المللی فجر، نشانی دیگر از جایگاه والای او در تئاتر ایران.
• تندیس و لوح سپاس از جشنواره‌های بین‌المللی فجر در دوره‌های هجدهم، نوزدهم، بیستم، بیست و یکم و بیست و سوم، که تقدیری از خلاقیت و تلاش‌های مداوم او در عرصه هنر تئاتر است.
