داوری و شیوه های جایگزین حل و فصل اختلاف

شیوه های جایگزین حل و فصل اختلاف که از جمله شامل سازش، میانجی گری و ارزیابی کارشناسانه می باشند، با داوری تفاوت های اساسی دارند. مهمترین تفاوت آنها در این است که توافق مربوط به داوری، هم در مرحله ارجاع موضوع به داوری لازم الاتباع است و هم بعد از اتخاذ تصمیم از سوی داور یا داوران؛ بنابراین طرفین نمی توانند قرارداد یا شرط داوری را نادیده گرفته و به دادگاه مراجعه مستقیم داشته باشند اما در مورد شیوه های جایگزین، از آنجا که «مهمترین را تاثیر و موفقیت و در عین حال مهمترین نقص و ضعف تکنیک های ای.دی.آر را در لزوم قصد صادقانه طرفین، برای حل و فصل دوستانه اخلاف و حسن نیت و اعتماد متقابل» می دانند؛ بنابراین، تنها، در روابطی که رفتار طرفین، قابلیت حل اختلاف را در فضای همکاری و نه تقابل ممکن می سازد، می توان به این شیوه ها دست یازید و بدیهی است که الزام حقوقی را نمی توان از جوهره ی چنین شیوه ها و روابط حقوقی، استخراج کرد زیرا همکاری طرفین، برای روشن ساختن موضوع است نه اعطای فرصتی برای قضاوت خصوصی و الزام آور.