مهم ترین عوامل تیره بختی چیست؟- بخش دوم: تضاد اجتماعی ویرانگر

معنای تضاد ویرانگر
تضاد اجتماعی ویرانگر یا خشونت
همه تضادها ویرانگر نیست. درواقع باید دانست که بیشتر تضادها اجتناب ناپذیر، ضروری و سازنده است. تضاد به این معناست که انسان ها در کنش متقابل با یکدیگر بر سر چیزی مبارزه می کنند که ارزشمند می دانند اما همه نمی توانند به آن دست یابند. تضاد کنش متقابلی است که در آن کنشگران رابطه با یکدیگر از قدرت استفاده می کنند، یعنی سعی می کنند اراده شان را تحمیل کنند. رقابت یکی از شکل های تضاد است: رقابت تضادی است که در چارچوب قواعد صریحاً مشخصی رخ می دهد. هر گاه کنشگران سعی کنند یکدیگر را متقاعد سازند، هرگاه که آنها برای هدفی که به آن معتقدند با یکدیگر مبارزه کنند، تضاد پدیدار می گردد.  هنگامی که ما سعی می کنیم به هدف های مان دست یابیم و پای دیگران در میان است، همواره مبارزه ای وجود خواهد داشت و معمولاً گفتگو و سازش حاصل می شود. نتیجه تضاد معمولاً مثبت است: هر دو طرف چیزی به دست می آورند، سازمان ها تغییر می کنند، به علایق افراد توجه می شود، مسائل و مشکلات تشخیص داده می شود و به آنها رسیدگی می شود. تضاد سازنده یک واقعیت زندگی است و به جای اینکه باعث تیره بختی شود، یکی از راه های شناختن و کاهش تیره بختی است.
تضاد ویرانگر چیز دیگری است. جنگ ها در می گیرند و مردم کشته و بی خانمان می شوند، زندگی شان ویران می گردد. شورش ها باعث آزار فیزیکی، کشتن و نابودی اموال و دارایی ها، هم توسط آشوبگران و هم مقامات حکومتی، می شوند. همسر آزاری و کودک آزاری از نظر فیزیکی در کوتاه مدت به افراد آسیب می رساند و در دراز مدت باعث اثرات عاطفی ویرانگر می شود. همیشه قربانیانی در تضاد ویرانگر وجود دارند.
تضاد ویرانگر با خشم شدید و تمایل به نابود کردن یا آسیب رساندن به حریف مشخص می شود. دامنه این گونه تضاد اعلب بالا می گیرد و به گونه ای فزاینده خشن می شود و آسیب فیزیکی و عاطفی به قربانیان وارد می سازد. این تضاد به آسیب رساندن به دیگران می انجامد در حالی که موضوعات ومسائل واقعی میان افراد را نادیده می گیرد.